Cumhuriyet tarihinin en büyük felaketi üzerinden 140 günden fazla geçti. Buna rağmen Hatay’daki güzelleşme “ağır çekimde” sürüyor. Bu ağır çekimi hızlandırmaya çalışan isimsiz kahramanları anlatmaya devam ediyoruz… Aile üzere yaşayan bir kentti Hatay. Zenginliği de her inanç ve niyetten insanın Cumhuriyet ve Atatürk çatısında barış içerisinde yaşamasından kaynaklı. Sarsıntı sonrası bölgede kalanların da bölge dışına çıkanların da öncelikle istediği şey ekonomik döngünün başlaması, istihdam sağlanması. Aksi halde giderek azalan yardımlar en fazla gücü kurtarabilecekken, gittikleri bölgede hayat kurmak zorunda Hataylıların dönüşü de zorlaşacak. İşte bu kademede bölge iş insanlarından Çiğdem Kıral sesini duyurmaya çalışıyor. Aslında istediği yardım değil, kalıcı tahlile katkı sağlayabilmek için uygun yerin yaratılması.
Evvel kıssasından kısaca bahsetmeli. Antakya, Hatay deyince akla “özel soslu döner” gelir. Çiğdem Kıral ve eşi Akın Kıral, işte bu “soslu döner”in öncüsü olarak 1996’da açılan KEBO’nun kurucusu. “Atatürk’ün gösterdiği amaçta yürümek isteyen bir çift olarak yola çıktık” diyor Çiğdem Hanım. Çok uluslu fast food markalarına “sağlıklı” bir alternatif yaratma gayesiyle yola çıkıyorlar. Kıymetli basamak kat etmişler.
Zelzele öncesi gelinen noktada KEBO, aile üzere yaşayan Antakya’da müşterilerini aile bireyi görerek farklı bir bağ yaratmış. Bu bir marka övgüsü değil. Hatay’da kime sorsanız birebir cevabı alıyorsunuz. Bu aile olma konusunu zelzele devrinde yaşananlar da doğruladı. Hatay’daki üç, Kahramanmaraş’taki 1 şubesi yıkıldı Kebo’nun. Hatay’daki üretim tesisleri de. Tıpkı vakitte vurgulayan Bayan Girişimcileri Derneği (KAGİD) Hatay Devir Lideri Çiğdem Hanım ve Akın Beyefendi, kentin de güvenilen kişilikleri olduğundan, sorumluluk alarak sarsıntı sonrası yardımların kente ulaşmasında bir çizgi oluşturmuş.
ÜÇ HAFTA FİYATSIZ HİZMET
Kente gelen birinci çadırların da bölgeye gelen istekli tabiplerin konaklamasını da iş makinelerin kente girebilmesini de sağlayan grubun içinde yer aldılar. Zelzele bölgelerinde bulunan ve kalacak yer sorunu bulunan 25 işçisini birinci etapta Ankara’da kiraladıkları villada, sonra ise başka ayrı meskenlere yerleştirdiler. Zelzele sonrası ülkenin çeşitli yerlerinde bulunan dükkanları üç hafta boyunca depremzedelere fiyatsız hizmet verdi. “Üç hafta bunu yapabildik zira gücümüz bu kadarına yetebildi” diyor Çiğdem Kıral, bu yaklaşımın sırf bir günlük maliyetinin 200 bin lira civarında olduğunu belirterek. Antakya’da konteyner şube açmama nedenleri şöyle açıklıyorlar: “Kentin konteyner muhtaçlığı karşılanmadan konteyner edinmeyi, yurttaşların hakkına girmek olarak görüyoruz. Kentin gereksinimi karşılanmadan şube açmayacağız.”
“ATATÜRK EMANETİNE SAHİP ÇIKMALIYIZ”
Gelinen noktada şunları söylüyor Kıral: “Antakya sarsıntıda yıkıldı lakin asıl demografik yapısını, zenginliğini kaybederse ölür bu kent. Bölge dışına giden insan, orada yatırım yapmaya başlarsa geri dönemez. Bu kent bize Atatürk’ün emaneti. Sahip çıkmak zorundayız. Yardımlarla kalıcı tahlil bulamayız. Sürdürülebilir ekonomik döngü kural. Yetkililerden isteğimiz bize yer göstersinler. Altyapı takviyesi sağlasınlar. Üretim tesisimizi kurabilelim ve yüzlerce beşere istihdam sağlayalım. Bizim üzere şahısların daha fazla olabilmesi için de Hatay’a hibe takviyesi konusunda öncelik verilsin.”
