Takvimler 2 Haziran 2013’ü gösteriyordu. Üniversite öğrencisi Ali İsmail Korkmaz, Eskişehir’de Seyahat Parkı protestolarına katıldı lakin girdiği bir orta sokakta polisler ve siviller tarafından atağa uğradı. Kokmaz, aldığı ağır darp sonucu hastaneye kaldırıldı. 38 gün komada kaldı, yaşama tutunmaya çalıştı lakin 10 Temmuz 2013 günü şimdi 19 yaşında vefat etti.
Vefatının 10. yıldönümde Cumhuriyet TV’ye konuşan Ali İsmail Korkmaz’ın annesi Emel Korkmaz, 10 yıl içerisinde yaşananları aktararak “bana ‘mama’ deyişini çok özledim, hala birinci günün acısını yaşıyorum” dedi.
“BANA ‘MAMA’ DEYİŞİNİ ÇOK ÖZLEDİM”
Anne Korkmaz, 6 Şubat’ta Kahramanmaraş merkezli yaşanan zelzelesi hatırlatarak kelamlarına şöyle başladı:
“Canım yanıyor, 10 yıl oldu, hala birinci günün acısını yaşıyorum. Yavrum 19 yaşındaydı, bugün 29 yaşında olacaktı fakat katiller buna müsade etmedi. Ali İsmai’in sesini kokusunu çok özlüyorum, bana ‘mama’ deyişini çok özledim. 6 Şubat’ta bir zelzele yaşadık, acılarımız dinmiyor, gün geçtikçe hasretim çoğalıyor. 2 yeğeni vardı şu an 8 yeğeni oldu, tahminen onları çok hoş bir eğitime yönlendirecekti. Yeğenleri daima soruyor, Ali İsmail amcam/dayım keşke ölmeseydi diyorlar. ‘Nasıl öldü?’ diye soruyorlar cevaplayamıyorum.”
“KATİLLERİN CEZALANDIRILMAMASI CANIMI DAHA ÇOK YAKIYOR”
Sanık polis Hüseyin Engin’e kolay yaralama cürmünden 7 ay 15 gün mahpus cezası veren mahkeme heyetine ve yargılama sürecine ait konuşan Korkmaz, ”Hiçbir adil yargılama olmadı. Ali İsmail’in darp imgelerini Türkiye değil dünya izledi. Buna karşın çok kolay cezalarla, 10 yıllık, ödül niteliğinde bir cezayla ve 15 Temmuz darbe teşebbüsünden sonra kontrollü özgürlükle hepsi dışarıdalar. Hepsi şu an dışarıda elini kolunu sallayarak geziyor lakin benim oğlum 10 yıldır toprak altında. Katillerin cezalandırılmaması canımı daha çok yakıyor. Yargıtaya, anayasa mahkemesine gönderdik, onanıp geri gönderildi. Hiçbir cezai süreç yapılmadı. Şu an Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine başvurduk fakat maalesef bu ülke adaletsiz bir ülke. Bu ülkenin adaletsiz olduğuna bir sefer daha inandım” sözlerini kullandı.
“BAŞKA ANNELER AĞLAMASIN”
Korkmaz yargıçlara seslenerek, “Ben oğlumu kaybettiğim birinci günden beri daima şunu diyorum: Ben ne yaparsam yapayım evladım geri gelmeyecek lakin öteki anneler ağlamasın diye çaba verdim. Sonuç ne olursa olsun oğlum geri gelmeyecek, bunu biliyorum lakin en azından caydırıcı bir ceza olsun” dedi.
“SİVİL TOPLUM ŞUURU OLAN BİR ÇOCUKTU”
Ali İsmail Korkmaz’ın sivil toplum şuuruna dikkat çeken Kokrmaz, kelamlarını şöyle noktaladı:
“Ali İsmail hayatta kalsaydı onu Türkiye değil bütün dünya tanıyacaktı. Zira Ali İsmail toplum için bir şeyler yapmaya çalışan bir çocuktu. Küçücük yaşında, lise 2’deyken bile arkadaşlarını örgütleyip huzurevi ziyareti yaptı, kimsesizler yurduna gitti, köy okullarına kitap götürdü, engelli kardeşlerimize kapak topladı. Çocukları haftanın 5 günü bizim konutumuza toplayıp kitap okuttu, en güzel özet çıkarana ikramlar aldı. Sivil toplum şuuru olan etrafa hassas olan bir çocuktu. Hayatta kalsaydı çok hoş bir biçimde tanınacaktı ve ülkeye çok yararlı olacaktı. Esasen Ali İsmail’in İngilizce öğretmenliği okumasının maksadı, mütercim tercüman olmaktı. Dünyayı gezip farklı kültürleri farklı insanları tanıyıp o denli bir hayat devam etmek istiyordu fakat 19’unda kaldı benim oğlum, 19’una kadar yaşayabildi. Herkese hürmeti olan bir çocuktu inanın Ali İsmail’i 10 yıldır kaybettiğimden beri beni kırdığı bir şeyi hatırlamıyorum, canım yanıyor”
