İçtihat Bülteni’nden edinilen bilgiye nazaran, davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin Türk Silahlı Kuvvetleri çalışanı olduğunu, davalının da tıpkı kurumda memur olarak çalıştığını, müvekkilini astlarının yanında kendisini küçük düşürdüğünü, davalının ortak çocuğun dünyaya gelmesinden sonraki süreçte müvekkili ile ruhi ve fizikî tüm bağını kopardığını, müvekkilinin geçirmiş olduğu sinüzit ameliyatı sebebiyle üç gün hastanede yatmasına karşın davalının müvekkilini ziyaret etmediğini, tarafların yaklaşık 14 aydır fiilen farklı yaşadıklarını, davalının temelsiz itham ve suçlamalarla müvekkilini Merkez Kumandanı ile Deniz Kuvvetleri Kumandanına, ayrıyeten Genelkurmay Lideri ile Cumhurbaşkanına, korumalığını yaptığı Oramiral Kumandanına şikâyet mektupları yazdığını ileri sürerek tarafların boşanmalarını, ortak çocuğun velâyetinin müvekkiline verilmesini talep etti.
Davalı vekili; müvekkilinin, davacının baskıları sebebi ile çocuğunu aldırmak zorunda kaldığını, müvekkiline daima şiddet uyguladığını, davacının yalnızca ailesi ile görüşmesine müsaade verdiğini, tarafların ortak çocuğunun yedi yaşında iken ağır hastalandığını, müvekkilinin CİMER’e yazdığı mektupta davacıyı hiçbir formda kötülemediğini, müvekkilini elindeki silahı göstererek vefatla tehdit ettiğini, fiilen farklı yaşayan tarafların yine bir ortaya gelmelerinin mümkün olmadığını belirterek tarafların boşanmalarına, ortak çocuğun velayetinin müvekkiline verilmesine, müvekkili için 1 milyon lira önlem ve yoksulluk, müşterek çocuk için 1 milyon lira önlem ve iştirak nafakası ile müvekkili faydasına 50 bin lira maddi ve 50 bin lira manevi olmak üzere toplam 100 bin lira tazminatın davacıdan tahsiline karar verilmesini istedi.
İLK DERECE MAHKEMESİ: DAVACI ERKEK DAHA AĞIR KUSURLU
İlk derece Mahkemesi ise şu kararı verdi:
İlk Derece Mahkemesinin üstte belirtilen kararına karşı müddeti içinde taraf vekilleri İstinaf müracaatında bulundular.
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİNE NAZARAN BAYAN EŞ AĞIR KUSURLU
Bölge Adliye Mahkemesi’nin üstte belirtilen kararına karşı müddeti içinde davalı vekili temyiz isteminde bulundu.
YARGITAY 2. HUKUK DAİRESI, KARARI BOZDU
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi “Gerçekleşen bu duruma nazaran evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda davacı erkeğin ağır kusurlu olduğunun kabulü gerekirken, yanlışlı kusur belirlemesi sonucu davalı bayanın ağır kusurlu olduğunun kabulü gerçek olmamış, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir. Boşanmaya sebep olan olaylarda üstte 2. bentte açıklandığı üzere davacı erkek ağır kusurludur. Gerçekleşen kusurlu davranışlar tıpkı vakitte bayanın kişilik haklarına taarruz teşkil eder niteliktedir. Davalı bayan faydasına TMK’nın 174/1-2. hususu şartlan oluşmuştur. O halde davalı bayan lehine tarafların toplumsal ve ekonomik durumları, kusurun yükü ve hakkaniyet unsuru (TMK m. 4, TBK m. 50 ve 51) dikkate alınarak uygun ölçüde maddi ve manevi tazminat takdir edilmesi gerekirken, yanılgılı kusur belirlemesine bağlı olarak bayanın maddi ve manevi tazminat isteklerinin reddi yanlışsız görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir…” gerekçesiyle kararı bozdu.
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ EVVELKİ KARARINDA DİRENDİ
Bölge Adliye Mahkemesi; evvelki karar gerekçesiyle genişletilmek suretiyle direnme kararı verdi. Bölge adliye mahkemesinin direnme kararına karşı mühleti içinde davalı vekili temyiz isteminde bulundu ve evrak Yargıtay Hukuk Genel Konseyi gündemine taşındı.
“EŞİNİN AMELİYATI SIRASINDA İLGİ GÖSTERMEMEK BOŞANMA SEBEBİ”
Dosyayı ele alan Yargıtay Hukuk Genel Heyeti, erkek eşi ağır, bayan eşi az kusurlu olarak gördüğü kararında şu tabirlere yer verdi:
“Dosya kapsamı bir bütün olarak değerlendirildiğinde; erkek eşin konuta geç geldiği, ailesiyle fazla ilgilenmediği, borçlarının olduğu, hudutlu halde davrandığı, eşine çeşitli ortamlarda hakarette bulunduğu ve eşini tehdit ettiği, buna karşılık bayan eşin ise; eşine hakaret ettiği ve eşinin ameliyatı sırasında yeteri kadar ilgi göstermediği ve eşini üstlerine karşı şikâyet ettiği görülmektedir.
Gerçekleşen bu kusurlu davranışlar karşılaştırıldığında bayanın ağır kusurlu sayılamayacağı, boşanmaya sebep olan olaylarda erkeğin ağır, bayanın ise az kusurlu olduğu hususu tartışmasızdır. Hâl bu türlü olunca bayan eşin ağır kusurlu olduğunun kabulü ile belge kapsamına uygun düşmeyen bu kusur belirlemesine bağlı olarak bayan eş tazminat taleplerinin reddine karar verilmesi açıklanan yasal düzenleme ve prensiplere uygun değildir.”