Araştırmacılar, perovskit tabanlı ışık yayan diyotların, yani LED’lerin şu anda mevcut olandan çok daha süratli internet bant genişliği geliştirmenin anahtarı olabileceğini ve birebir vakitte güç tüketimini ve maliyeti düşük tutabileceğini sav etti.
Perovskit, birinci olarak 1839 yılında Rusya’nın Ural Dağları’nda tanımlanan ve temel olarak kalsiyum, titanyum ve oksijenden oluşan doğal bir mineral. Üstelik hepsi Dünya’nın kabuğundaki en yaygın 10 elementten biri. Mineral, tıpkı elementlere dayanan lakin küçük ölçülerde öteki elementlerle katkılanmış bir gereç sınıfına ismini veriyor. Keşfedilmelerinden sonraki neredeyse birinci iki yüzyıl boyunca, perovskitler büyük ölçüde yalnızca kimyagerlerin ilgisini çeken bir merak konusuydu.
Chip’te yer alan ayrıntılarda son vakitlerde, perovskitlerin içine katıldıkları atomlara bağlı olarak farklı elektriksel özellikler gösterebilmeleri onları şahane bir materyale dönüştürdü. Perovskitler artık güneş ışığından güç elde etmenin en verimli yollarından biri ve gelişmeye devam ediyor. Dahası, perovskitler klâsik silikon bazlı güneş pillerinden çok daha ucuza üretilebilme potansiyeline sahipken, silikon bir taban üzerine yerleştirilen bir perovskit katmanı, tek başına daha fazla ışık tutabilir.
On yıl evvel, perovskitlerin ışığı tutma potansiyeli dünyaya duyurulduğunda, daha verimli ve esnek LED’ler sağlayarak ışığı yaymak için daha uygun yollar sunabilecekleri de belirtilmişti. İklim ve güç krizinin ortasında olan bir gezegen için bu sonradan düşünülmüş bir şey üzere görünse de, LED TV ekranlarımızın aydınlatmak için daha az güce muhtaçlık duyması bariz bir yarar.
Ancak, Cambridge ve Surrey Üniversitelerindeki araştırmacılar perovskit LED’lerin kapasitelerinin sonradan düşünülmüş bir fikirden daha fazlası olabileceğini gösterdiler.
Araştırmacılar, 42,6 MHz’lik modülasyon bant genişlikleri ve 50 Mbps’den fazla data iletim suratları üreten metal-halid perovskit LED’ler ürettiklerini duyurdular. Üstelik bunun yalnızca bir başlangıç olduğunu ve gigahertz aralığında bant genişliklerinin mümkün olduğunu düşünüyorlar.
Fizikçiler on yıllardır fotonikleri data işlemenin geleceği olarak görüyor, elektronları sözün tam manasıyla ışık suratında hareket eden fotonlarla değiştiriyorlar. Lakin bunun pratikte gerçekleşmesinin umulandan daha sıkıntı olduğu kanıtlandı.
Hızlar, bilgi taşıyan fotonların hareketlerinden çok, iletim aygıtlarının kapasitesi ile sonlu. Fakat takım, perovskit LED’lerin yıldırım süratiyle açılıp kapanma kapasitesinin muhtaçlık duyulan ilerlemeyi sağlayabileceğini düşünüyor. Perovskitler ayrıyeten silikon çipler de dahil olmak üzere alt katmanlara yerleştirilerek direkt sürece aygıtlarına entegre edilebilir.
