Kahramanmaraş merkezli, 6 Şubat’ta meydana gelen ve 11 ili etkileyen 7.7 ve 7.6’lık iki sarsıntıda çok sayıda bina çöktü, enkaz altında kalan binlerce kişi hayatını yitirdi, çok sayıda kişi de arama kurtarma grupları tarafından kurtarıldı. Antalya Büyükşehir Belediyesi İtfaiye grupları de sarsıntının birinci anından itibaren Hatay’a giderek, arama kurtarma faaliyetlerine katıldı. Çalışma yapan gruplar, Antakya ilçesinde zelzelenin üzerinden günler geçtikten sonra gelen bir ihbarı kıymetlendirdi. Antalya İtfaiyesi grupları, Antakya ilçesindeki General Şükrü Kanatlı Mahallesi Hakkı Dedebeyoğlu Sokak’taki Başkan Apartmanı’na gitti. Burada enkazdan aldıkları sesi değerlendirip çalışma yapan gruplar, 108’inci saatte enkaz altındaki Neslihan Karadeniz ile çocukları Fatmanur, Münire Parıltı ve Musab’ı sağ çıkardı.
Hastaneye götürülen Karadeniz ailesi birinci tedavinin akabinde Antalya’daki hastaneye sevk edildi. Burada yakınlarının yanında konaklayıp hem de tedavileri süren aile, sarsıntının üzerinden 6 ay geçmesine karşın yaşadıkları şoku unutamadı. Kas ve hudut zedelenmesi yaşayan aile üyeleri, kendilerini kurtaran itfaiye gruplarını de unutmadı.
“GAZETE YEMEK İSTEDİLER”
Karadeniz ailesi, kendilerini enkazdan çıkaran Antalya İtfaiyesi takımlarına teşekkür için ziyarete gitti. Antalya Büyükşehir Belediyesi İtfaiye Daire Lideri Ahmet Kısa tarafından karşılanan Karadeniz ailesi, o anları bir kere daha hatırladı. Aileyi kurtaran itfaiye erleri Alper Hapencioğlu ve Hanifi Hamzaoğlu, o gün yurttaşların çektiği ve kendilerinde bulunan kurtarma imajlarını de onlarla birlikte izledi.
Yaşadıkları güç günleri unutamadıklarını anlatan Neslihan Karadeniz, kas kaybı yaşadığını söyledi. Okulların açılmasıyla birlikte tekrar Hatay’a döneceklerini belirten Karadeniz, göçük altında yaşadıklarını da anlattı. Çocuklarının sesini duyarak ve daima onlarla konuşarak hayatta kaldığını anlatan Karadeniz, “Sürekli öbür yerlerde üzereydik. Kurtarmaya yönelik çalışma seslerini daima duyuyorduk. İtfaiye grupları gelince çok memnun oldum. Münire Işık daima bize tükürüğünü veriyordu. ‘Çok susadık’ diyorduk, ben veriyordum lakin sonra ben veremez olunca o vermeye devam etti. Acıkmışlardı ‘Gazete yiyelim’ dediler. Gazeteyi bile yiyemedik” dedi.
Yaşadıkları sürecin çok güçlü geçtiğini anlatan Münire Parıltı ise enkazdayken annesi ve ablasının bir müddet sonra şuur kaybı yaşamaya başladığını söyledi. Kardeşi Musab’ın daima ağladığını da anlatan Münire Işık, “Çok korktum. Kardeşim daima su istediği için tükürüğümü ona vermek zorunda kaldım. Ben yardımcı olmak istedim. Anneme de o denli takviye oldum” dedi.
IŞIĞI GÖRÜP SES ÇIKARINCA…
İtfaiye eri Alper Hapencioğlu, kurtarma sırasında ışığı gören Münire Ziya’nın ses çıkarmasıyla birinci irtibatı kurduklarını söyledi. Hapencioğlu, “’Kaç kişisiniz’ dedim o da ‘4 kişiyiz’ dedi. Sonra onları kurtardık, çok mutluyuz” dedi.
İtfaiye eri Hanifi Hamzaoğlu da aile kendilerini ziyarete geldiği için çok keyifli olduğunu tabir etti. Hiçbir karşılık beklemeden misyonlarını yerine getirdiklerini anlatan Hamzaoğlu, “Ziyarete gelerek büyüklük göstermişler. Biz karşılık beklemeden vazifemizi yaptık. Sonuçta herkesin uygun olması bizim en büyük moral kaynağımız” diye konuştu.
