Türk Hava Yolları‘nın (THY) yer hizmetleri şirketi Turkish Ground Services‘te (TGS) uzun yıllar vazife yapan Ömer Koray Özbay, hayatına son verdi.
TGS İstanbul istasyonunda uzun yıllar çalıştıktan sonra mesleğinde yeni bir sayfa açmak için Japonya‘ya gittiğini, lakin THY’de yetkili Serkan Gündüz‘ün baskılarının dayanılmaz olduğunu belirterek intihar etti.
İntiharı öncesinde çektiği bir görüntüyü ve 4 sayfalık yazılı notu toplumsal medya hesabından paylaşan Özbay’dan daha sonra haber alınamadı. Arkadaşları saatler sonra, Özbay’ın vefat haberini aldıklarını aktardı.
“YENİLGİYİ KABUL ETMEK BENİM İÇİN ÇOK SIKINTI OLDU”
Özbay, paylaştığı notta şunları kaydetti:
“Sevgili dostlarım, hayatıma son verdim. Bugün size, içimdeki hislerin büsbütün solduğu ve kaybolduğum bir noktadan yazıyorum. Kendimi bir savaşçı üzere hissettim, her şeyi denedim ve elinden gelen her şeyi yaptım. Lakin bu süreçte hislerimi kaybettim. İçimde bir yerlerde hâlâ bir umut ışığı olsa da, daima hezimetlerle müsabakanın verdiği acı ve hayal kırıklığı beni sardı. Hırslı biri olduğum için tekraren denedim, bir biçimde daima başardım. Ama 3 yıldır bir türlü istediğim başarıyı elde edemedim. Yenilgiyi kabul etmek benim için çok güç oldu. Her seferinde daha da güçlenerek tekrar denemeye çalıştım, ancak Serkan her seferinde güçlü bir halde mahzur oldu.
“TEHDİT EDİLDİM VE İŞSİZ KALDIM”
Serkan, kuzeni Alican ve arkadaşı Burhan için her şeyi yaptı. Beni yalnızca onların eksikliklerini kapatmak için kullandı. Onlara her şeyi öğrettim, her şeyi yapmalarını sağladım. Lakin sonunda tehdit edildim ve işsiz kaldım. Her adımda kendim, biraz daha kendim olmaktan çıktım. Bir sürü pis iş yapmak zorunda kaldım. Her şeye karşın mahzurları aştım, lakin Serkan’ın varlığı ve gücü karşısında sonunda çaresiz hissettim. Daima mahzur oldu zira. Neyi denesem tehdit etti. Öbür bir yola girmeme bile pürüz oldu. Bu müddet zarfında, sevdiğim insanları göremediğim için, içimde büyük bir hasret birikti. Yıllar geçtikçe, bu hasret daha da derinleşti ve arkadaşlarımla olan bağımı sanırım kaybettim. Zira kendimi bile kaybettim. Kalbimdeki duygusal yükü taşımak sıkıntı geldi ve içimi kapatan bir duvar ördüm. Zira bu halimi anlatmak istemedim.
“HİÇBİR UMUT IŞIĞI KALMADI”
Kendimi bir araç üzere kullanılmış hissediyorum. Tüm uğraşlarıma karşın, başarısızlıkla karşılaştım artık yıkıldım. Duygusal bir uçurumun içinde kaybolmuş durumdayım. Artık içimde hiçbir umut ışığı kalmadı. Bu ağır yük altında, duygusal olarak büsbütün tükenmiş durumdayım. Kendi iç dünyamda sadece boşluk hissediyorum. Hiçbir talihim kalmadı. Para kazanmak için vücut işi yapmaktan yoruldum, bu kadar emek verip onun yüzünden her şeye sıfırdan başlamaktan yoruldum. Elimden her şeyimi alıp bu insanların bir de daima beni aşağılamalarını kaldıramıyorum… Size olan sevgim ve anılarınızı her vakit kalbimde taşıyacağım. Beni affedin ve anlayışınız için teşekkür ederim. Lütfen, hayatta kalanlara dayanak olmaya devam edin ve onlara umut ışığı olun.
“HERKES KORKUYOR VE KULA KULLUK EDİYOR”
Son veda, içimdeki tüm hisleri kaybederek size veda ediyorum. Umarım bir gün bu dünya daha düzgün bir yer olur. Umarım hayatınızda bulunan nüfuslu insanlara, güçlerini kullanıp kendilerini İlah sanmalarına mahzur olursunuz. Bunun yolu korkmadan dik durmak ve kulluk etmemek. Ben elimden geleni yaptım. Şikâyet de ettim, lakin maalesef herkes korkuyor ve kula kulluk ediyor. En azından savaşan insanlara dayanak olun… en azıdan… En derin sevgi ve hürmetlerimle, Zafer, Batuhan, Ebru, Harun, Okan, Yiğit, Gülizar, Kübra, Cengizhan, Nazmi, Eser, Nicky, Ayhan, İrfan ve ismini saymadıklarım bana dostluk yaptığınız için, size sahip olduğum için çok şanslıydım her şey için size teşekkür ederim. Elveda dostlarım.”
