Yalnızlık, uzun vadeli ve daima olarak devam eden bir durum olduğunda, insan beyin sıhhati üzerinde olumsuz tesirleri olabileceği düşünülmektedir. İnsan beyni üzerinde yapılan yapılan birçok araştırmaya göre, kronik yalnızlığın beyin işlevleri ve beyin yapısı üzerinde tesirleri olduğunu göstermektedir.
Beynin Küçülmesi: Yalnızlık, bilişsel fonksiyonları olumsuz istikamette etkileyebilir. Yalnızlık hissi duyan bireylerde dikkat eksikliği, konsantrasyon zahmeti ve hafıza meseleleri üzere bilişsel zorluklar yaşanabilir. Bu durum, toplumsal etkileşimlerin azalması ve beyin aktivitesinin azalmasına bağlanabilir. Yalnızlık insanların beyninde küçülmeyede neden olabilmektedir.
Stres ve Anksiyete: Yalnızlık, insanlarda gerilim seviyesinin artmasına ve anksiyete bozukluklarının gelişme riskinin yükselmesine neden olabilir. Kronik gerilim, beyinde kortizol üzere gerilim hormonlarının düzeylerini artırabilir ve uzun müddetli yüksek kortizol düzeyleri, beyin hücreleri üzerinde olumsuz tesirlere neden olabilir.
Öğrenme ve Hafıza Sorunları: Hipokampus, öğrenme, hafıza ve hislerin düzenlenmesinde değerli bir rol oynayan bir beyin bölgesidir. Kronik gerilim ve yalnızlık, hipokampüsün hacminin azalmasına yol açabilir. Bu da öğrenme ve hafıza sorunlarına, depresyon ve anksiyete riskinin artmasına katkıda bulunabilir.
Empati Kurma Zorluğu: Toplumsal izolasyon ve yalnızlık, beyindeki toplumsal etkileşimleri destekleyen sinirsel temaslarda değişikliklere yol açabilir. Bilhassa “sosyal beyin” olarak isimlendirilen bölge olan toplumsal bilişsel ağ, yalnızlıkla etkilenen bir alan olabilir. Bu temaslardaki bozulma, toplumsal etkileşimlerin ve empatinin azalmasına neden olabilir.
Yalnızlık her birey üzerinde birebir tesirleri göstermez. Birtakım beşerler yalnızlık hissine daha sağlam olabilirken, başkaları daha hassas olabilir. Ayrıyeten, yalnızlık hissi vakit zaman herkesin yaşayabileceği bir his olabilir ve bu durumda beyin üzerinde kalıcı ziyanlar oluşması beklenmez.
Yalnızlık uzun periyodik ve kronik bir hal aldığında beyin üzerinde olumsuz tesirleri olabileceği düşünülmektedir. Bu nedenle, toplumsal temasları güçlendirmek, toplumsal etkileşimlere değer vermek ve destekleyici bir toplumsal etraf oluşturmak beyin sıhhati açısından değerlidir.
