İçtihat Bülteni’nden edinilen bilgiye nazaran davacı erkek tarafından, Türk Uygar Kanunu’nun 166/1-2 hususu uyarınca açılan boşanma davası sonunda birinci derece mahkemesince, davalının evlendikten 5 gün sonra hiçbir sebep yokken düğün takıları ile gittiğini, aramak için ” gerekçesiyle davanın kabulü ile tarafların boşanmasına karar verildi.
Bu karara karşı davalı bayan tarafından kararın tamamı istikametinden istinaf müracaatında bulunuldu ve evrak istinaf incelemesine gönderildi.
BÖLGE MAHKEMESİ DAVAYI REDDETTİ
Bölge Adliye Mahkemesi tarafından yapılan inceleme sonunda “müşterek konutu terk etmenin TMK’nın 166/1. unsuruna dayalı olarak açılan davalarda tek başına boşanma nedeni olan kusurlu bir davranış niteliğinde kabul edilemeyeceği, kaldı ki; bayanın erkek hakkında ceza davası açılmasını gerektirecek bir grup tezler gerekçesiyle konutu terk ettiği, bunun dışında mahkemece dinlenen davacı şahit beyanlarından da davalının evlilik birliği içerisinde kusurlu bir davranışının ispatlanamadığı, gerçekleşen bu duruma nazaran taraflar ortasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan vermeyecek nitelikle bir geçimsizliği kabule elverişli önemli sebep ve kanıtların tespit edilemediği” münasebeti ile kararın kaldırılmasına ve davanın reddine karar verdi.
YARGITAY KARARI
Bu karara karşı davacı erkek temyiz müracaatında bulundu ve evrak Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’ne gönderildi. Yargıtay 2.Hukuk Dairesi, bayanın evlenmeyi kar sağlamak üzere yapmasının boşanma davasının kabulünü gerektirdiğine dikkat çekti. Temyiz incelemesi sonunda Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, bozma ilâmında şu tabirlere yer verdi:
“Bölge Adliye Mahkemesi’nce her ne kadar ‘Bu ceza belgesi içerisinde şahit olarak dinlenilen ve eldeki boşanma belgesinde beyanının karara temel alındığı anlaşılan İsmail D.’nın beyanlarının, davalının evlilikten evvelki yaşantısına ait olduğu’ münasebeti ile davanın reddine karar verilmiş ise de davalı bayan evlilik öncesinde gerçekleştirdiği olaylar nedeniyle evlilik sırasında da yaygın söylentiye neden olmakla evliliğin onurunu gözetmeyerek birlik misyonlarını ihmal etmiştir. Kaldı ki, çıkar gayesiyle evlilik yapma iradesinin hala devam ettiği, evvelki olayların da bu evliliğinde karine teşkil edeceği, birlik misyonlarını yerine getirmemek üzere konutu terk edip gittiği, erkeğin tarzına uygun halde dayandığı ceza belgesi ve tüm evrak içeriği birlikte değerlendirildiğinde bayanın evlenmeyi kar sağlamak üzere yaptığı anlaşılmaktadır. Hal bu türlü iken birinci derece mahkemesinin davanın kabulü kararının kaldırılarak davanın reddine karar verilmesi gerçek olmayıp bozmayı gerektirmiştir.”
